The Last Adapazarı Express

Haydarpaşa’nın vasıfsız hale getirilmesi amacıyla kaldırılan trenlerin sonuncusundayım. 31.01.2012 tarihinde Adapazarı-Haydarpaşa bölgesel ekspresinde şehrime doğru gelirken, demir yollarının bir ülkenin ulaşımında ne kadar önemli olduğunu gördüm. Otobüste sadece yanınızdakiyle konuşursunuz, trende ise tüm yolcular tanıdıktır vagonun hepsi katılır sohbete… Öğrenci dersini çalışırken, ev kadını örgüsünü örüyor…Yanımdaki küçük yaramaz Eren ise büyüyünce avcı olacağını ve balık avlayacağını söylüyor durmadan… Son trende haber yapan ilk gazeteciyim sanırım…

Camların arkasında gece ve kar 

Beyaz karanlıkta parlayan raylar 

Umutsuz çaresiz sallanan eller 

Kavuşulmamayı anlatıyorlar 

Üçüncü mevkii bekleme salonu

Çıplak ayaklı bir çocuk yatıyor 

Gece ve kar yine pencerelerde 

Acı türküsünü mırıldanıyor 

Bir türkü söylüyorlardı içerde 

Bu giden kardeşimin türküsüydü 

Arkadaşlar bakmayın gözlerime 

Bu milyonların gerçek öyküsüydü 

…Şehrime geliyorum. Trenler kaldırıldı sessiz sedasız. Haber vermeyi bırak kamuoyuna söz hakkı bile tanınmadan. Son trenle Haydarpaşa ya geliyorum. Vagonlar trenlere veda etmek isteyenlerle dolu, koltuklarda 3 er kişi oturuyor. Demiryollarını seven bu kadar insan olduğunu bilmezdim… 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yazar: gökhan gültekin karakaş