Kamusal işletmecilik adına ulaşıma ve demiryollarına, insanca yaşam adına kente ve kültürümüze, insan hakları adına pozitif ayrımcılığa ve kadın haklarına sahip çıkıyor ve savunuyoruz.
Sarıkamış, Anadolu’nun en doğusunda etrafı çam ağaçları ile çevrili şirin yeşil bir ilçedir. Babam demiryolcu olmamasına rağmen çocukluğum bu güzel ilçede demiryolcu çocuklarıyla tadına doyum olmadan geçti.Devamı için tıklayınız »
5 Şubat 2012 tarihinde Haydarpaşa Gar Merdivenlerinde başlatılan Pazar eylemlerinin 10. yılı ve 526. Haftasında TMMOB Mimarlar Odası İstanbul Büyükkent Şube başkanı Esin Köymen “Haydarpaşa’daki arkeolojik kazıların Gar’ın ulaşım ve kullanım değerine zarar vermeden tamamlanmasını ve eskisi gibi trenlerle vapurların Haydarpaşa Garı’na geri dönmesi gerektiğini bir kez daha güçlü bir şekilde vurguluyoruz” dedi.Devamı için tıklayınız »
1950-1960 yılları arasında Maraş’ta park ve mesire alanı yoktu. Mahallelerde komşular konuşurlar anlaşırlar, Cuma günü istasyona gidelim diyerek kararlaştırıldıktan sonra sarmalar, dolmalar, mercimekli köfteler yapılır, yufkalar sulanır ve yumurtalar haşlanırdı.Devamı için tıklayınız »
Altı Buçuk Postası, asıl adıyla Haydarpaşa-Kurtalan Postası… Haydarpaşa Gar’ından sabah saatlerinde hareket eden bu tren akşama doğru saat 18.30 yâda halkın deyişiyle Altı Buçuk sıralarında Bozüyük İstasyonuna ulaşırdı. Yurdu demir ağlarla ören Cumhuriyet Türkiye’sinde karayollarının bu kadar gelişmediği 1930’larda demiryollarının ana ulaşım vasıtası olduğunu hatırımızda tutarak Haydarpaşa-Kurtalan Postası’nın namı diğer 18 Katar’ın hikâyesine dönelim.Devamı için tıklayınız »
O zamanlar tren yolları ülkenin atardamarıydı. İçinden tren yolu geçen yerleşim yerleri şanslı sayılırdı. Yol üzerindeki her yerleşim yerinde bir istasyon ve o istasyonun çevresindeki lojmanlarında yaşayan tren yolu emekçileri otururdu. Tren yolu emekçilerinin ayrı bir dünyası vardı ve ayrı bir dil ile konuşurlardı. Trenlerin adları sefer sayısıyla dillendirilirdi. Söz gelimi; dokuz yüz altmış beş, doksan dakika rötarlı olurdu ya da sekiz yüz kırk altı Nazilli’de deray yapardı. “O zamanlar” diye başlamıştım değil mi? 1955-1960 yıllarıydı sözünü ettiğim zamanlar. Biz Atça’daydık. Sultanhisar ile Nazilli arasında bir küçük kasabaydı Atça. Ağlayan testileri ve testi gibi ağlayan kadınlarıyla yoksul bir kasaba.Devamı için tıklayınız »
Bu kompartıman görüntüsünü bir Alman kitabından aldım. Foto 1960’lı yıllara ait. Trenle seyahat etmiş olanların kompartıman yolculuğu anıları çoktur. Öykü olabilecek anılardır bunlar. Bazen insan tanımadığı biriyle sohbete başlar, yolculuğun nasıl bittiğini anlamazdı. Fakat bazen de yolculuk epey meşakkatli olurdu.Devamı için tıklayınız »
Soğuk bekleme salonları olurdu eskiden istasyonların… Ortasında salondan daha soğuk bir soba ve bir kenara büzüşmüş bir kaç yolcu. Bekleme salonuna bakan bir pencerenin önünde bir istasyon görevlisi dalgın düşünceli tüttürüyor sigarasını. Bir zaman sonra bir düdük sesi duyulur uzaklardan. Bir koşuşturma başlar bekleyenlerde…Devamı için tıklayınız »
Ama o yıllarda Notre Dame de Sion’lu “ablam”, şimdi Büyükelçi Feryal Çotur’un babası da TCDD genel müdürü, babamın kadim arkadaşı Seyfi amcaydı! Dolayısıyla trene vagon eklendi ve Feryal Çotur liderliğindeki Ankaralı NDS öğrencileri, Haydarpaşa’dan kalkan son katara bindiler.Devamı için tıklayınız »