Kent ve Demiryolu Menü

Etiker için tüm öğeler istasyon

Kalıcı Başlantı:

Atça İstasyonu

(yorumlar kapalı)

O zamanlar tren yolları ülkenin atardamarıydı. İçinden tren yolu geçen yerleşim yerleri şanslı sayılırdı. Yol üzerindeki her yerleşim yerinde bir istasyon ve o istasyonun çevresindeki lojmanlarında yaşayan tren yolu emekçileri otururdu. Tren yolu emekçilerinin ayrı bir dünyası vardı ve ayrı bir dil ile konuşurlardı. Trenlerin adları sefer sayısıyla dillendirilirdi. Söz gelimi; dokuz yüz altmış beş, doksan dakika rötarlı olurdu ya da sekiz yüz kırk altı Nazilli’de deray yapardı. “O zamanlar” diye başlamıştım değil mi? 1955-1960 yıllarıydı sözünü ettiğim zamanlar. Biz Atça’daydık. Sultanhisar ile Nazilli arasında bir küçük kasabaydı Atça. Ağlayan testileri ve testi gibi ağlayan kadınlarıyla yoksul bir kasaba.Devamı için tıklayınız »

Kalıcı Başlantı:

MUTLULUK…

(yorumlar kapalı)

Soğuk bekleme salonları olurdu eskiden istasyonların… Ortasında salondan daha soğuk bir soba ve bir kenara büzüşmüş bir kaç yolcu. Bekleme salonuna bakan bir pencerenin önünde bir istasyon görevlisi dalgın düşünceli tüttürüyor sigarasını. Bir zaman sonra bir düdük sesi duyulur uzaklardan. Bir koşuşturma başlar bekleyenlerde…Devamı için tıklayınız »

Kalıcı Başlantı:

TUNCELİ İSTASYONU  ve DERSİMLİLERİN TREN ALGISI

“Dersim dört dağ içinde/Gülü var bağ içinde/Dersimi hak saklasın/Bir gülüm var içinde” Türkiye’de ilk demiryolu 1856 yılında bir İngiliz şirketine verilen imtiyazla İzmir-Aydın arasında inşa edilmeye başlandı. Bu başlangıcı izleyen dönemde, yabancı sermaye grupları ve devletler, demiryolu yapımı ve işletilmesi hususunda imtiyaz elde etmek için kendi aralarında çetin mücadeleye girdiler.Devamı için tıklayınız »