Maşukiyeliler, Tren İstiyor, İstasyon İstiyor.

“Uzayıp giden o tren yolları

Açılıp sarmayan yarin kolları

Uğurlar kızları, nazlı dulları

Bir beyaz mendilin sallanışını

Unutmam o gece ağlayışını

Silemem coşmuşum gözüm yaşını”

Uzayıp giden o tren yolları”

Maşukiye- İzmit’in (Kocaeli) il sınırı köylerinden biri olan Maşukiye’yi önce yok saydılar, sonra da trenini kaldırdılar.

150 küsur yıllık Maşukiye köyü, geçen yerel seçimi kazanmak için iktidar partisi tarafından icat edilen Kartepe İlçesi’ne bağlanıverdi apansız. Koca köy, belde belediyesi bile vardı, şimdi artık Kartepe ilçesine bağlı iki mahalleden oluşuyor; Çınarlı ve Soğuksu mahalleleri.

Maşukiye’den kalan sadece bir karayolları tabelası artık, o da köyün girişindeki üst geçitten inerken hemen sağda.

Maşukiye’de duran tren de yok artık! Maşukiye’de Adapazarı-Haydarpaşa Ekspresi günde iki kez dururdu, biri sabahın köründe 05.44’de diğeri de akşamüstü 17.52’de.

Maşukiyeliler yıllarca dilekçe verdiler her makama trenlerin duruş sayısı artırılsın, diye, ama nafile ve sonunda bıktılar bu iki trene razı oldular. Şimdi, artık hiç tren yok, ne Maşukiye’de duranı ne başka yerde.

Karayolundan, otoyolundan bıkan Maşukiyeliler de dertlerini köyün girişindeki üst geçite astıkları bu afişle duyurmaya çalışıyorlar. Gelen geçen görüyor, ama Maşukiye treni sanki bir başka bahara kalmış gibi..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yazar: T.Arslan Bartu