Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği’nin, 50. kuruluş yılı anısına "mühendislik mimarlık öyküleri – 1" adıyla yayınladığı kitapta  Aydın Engin,  23 inançlı insanı ve o insanların yaptığı devrim otomobillerinin öyküsünü anlatıyor. "Devrim otomobili küçük bir ütopyaydı" diyor. "…Bu günün Türkiye’sinde  böylesi öykülere ekmek kadar, su kadar  gereksinin olduğunu"  belirtiyor. Usta gazeteci, Devrim otomobili öyküsünü; "Çıktık açık alınla / On yılda her savaştan… diye başlayan, yoksulluk, gerilik çemberini kırmak için silkinmesini bilmiş bir halkın öz güvenini anlatan bir marş…" sözleri ile bitiriyor.

Saray düğünlerine şenliklere ev sahipliği yapan Bağçe-i Haydar Paşa’ya trenin gelişi çayırda dönüşümü başlatmıştır. İşgal yıllarında genelev kadınları bölgede "Paris Mahallesi" olarak adlandırılan yamaca yerleştirilmişti. Kurtuluş savaşının kazanılması ve işgalin son bulmasının ardından genelev kadınları tarafından trenlerin taşlandığı gerekçesi ile genelevin kapatıldığı söylenir. Kimin ahı tuttu bilinmez ama Marmaray Projesi ile birlikte trenlerin Haydarpaşa’ya gelişi yasaklanacak.

Orhan Veli’nin "Garibim; ne bir güzel var avutacak gönlümü bu şehirde, ne de bir tanıdık çehre; bir tren sesi duymaya göreyim, iki gözüm, iki çeşme" dediği "tren sesi" adlı şiirinde insanı sevince boğan, hüzünlerini unutturarak uzak diyarlara alıp götürdüğü söylenen sesin aslında makinistin besteleyerek çaldığı bir senfoni olduğunu ve uzun yıllar halka saat ayarı verme görevini de yerine getirdiğini çoğumuz bilmiyoruzdur.

Haydarpaşa garın yüzlerce fotoğrafı var, bu fotoğrafların arkasında da birçok hatıra gizli olup gün ışığına çıkarılmayı beklemektedir. Haydarpaşa Garın markiz altındaki iç mekânında ihataların göründüğü fotoğraf çok ilgimizi çekmişti. Niçin yapılmıştır diye düşünür dururduk. Bu ihatalar buraya Haydarpaşa gara girecek yolcu karşılayıcı ve uğurlayıcılardan "duhuliye" adı altında ücret alınması amacıyla yapıldığı aklımıza gelmesi mümkün değildi.

Aklımda böyle kalmış adı: Güney ya da Kurtalan Ekspresi… Haydarpaşa Gar’ında beklerken, hoparlörden yükselen bir ses genellikle bizi sevindirirdi: "Dikkat dikkat, Haydarpaşa-Eskişehir üzerinden Kurtalan’a gidecek olan yolcu treni beş dakika sonra hareket edecektir…" Bu anons, ardından yabancı bir dille yinelenirdi. "Attention, attention…" Uzun bekleyişlerin, yorgunlukların, esnemelerin ardından gelen bu ses birçok yolcuyla birlikte bizi de hareketlendirirdi.

İzmir-Aydın demiryolunun son istasyonu olan Eğirdir İstasyonu adını istasyona 3 km uzakta bulunan Eğirdir ilçesinden almıştır. İzmir’den 470.371 km uzakta olan bu istasyonun rakımı (denizden yüksekliği) 953,04 metredir. Eğirdir İstasyonu’nun 6 km yakınında demiryol güzergahı 145 m daha yüksekten geçer ve bu sebeple trenlerimiz binde 28 azami sert meyilli bir yol üzerinden kıvrıla kıvrıla  İstasyona inerdi. Ne yazık ki bu İstasyon gar statüsüne kavuşmuş iken 2001 yılının Aralık ayında yük ve yolcu treni trafiğine kapandı.

2006 yılında meme kanserinden yitirdiğimiz insan hakları, hekim hakları, hasta hakları,herkese  eşit, ücretsiz, nitelikli sağlık hizmeti hakkı savunucusu Türk Tabipler Birliği Genel Başkanı Dr Füsun SAYEK anısına Hacettepe Tıp Fakültesi 5.sınıf öğrencisi Onur ÇEÇEN bir proje hazırladı. Değişik Üniversitelerin tıp fakültelerinden üç arkadaşı ile "Meme Kanserinde Erken Tanıyla Rötar Olmaz" adını verdikleri kampanyayı gerçekleştirmek için trenle 23 il ve bir ilçeye gittiler.

Mükemmel fidanlık teşkilatı ile bu uğurda bizzat büyük gayretlerle çalışan Devlet Demiryolları mükemmel tarife siyaseti ile de, gerek süs ağaçlarının gerek meyve ağaçlarının çoğalmasında sessiz sedasız fakat bilinmeden öğrenilmeden akla gelmeyecek bir ölçüde hizmet ediyor. Bu hususta istatistik okumayacağız, yalnız hatıralarınızı biraz yoklamanızı rica edeceğiz…