Fotoğraf çok güzel. Birincisi son kertede ironik; bu yanıyla, bir o kadar siyasal. İkincisi, saat imgesiyle sundurmanın altına tünemiş zaman duygusunun, aşağıda bekleyen vagonlarla ele alındığında, perona taşıyıp getirdiği yalnızlık ve yolculuk çatallı hali. Bu çatallanmanın tanımlanmasında çan çan çalan bir görsel simge saat.Her iki durumda da tarihsel grafiği de, görsel grafiği de başarılı bir fotoğraf.Niye ironik ve dolayısıyla siyasal denilebilir?

Ülkemizde saatler 29 Mart 2009 Pazar günü 03.00’te bir saat ileri alınarak yaz saati uygulaması geçilmiştir. Haydarpaşa Garda bilet gişelerinin bulunduğu büyük salonda iki adet saat bulunmaktadır. İleri saat uygulaması başlayalı nerede ise bir hafta olmasına rağmen salon içerisindeki saatler başka zamanları göstermeye devam etmekteydiler. Bu iki saat miydi zamanı yanlış gösteren Haydarpaşa’da. Özel şirketin işletmeciliğini yaptığı otomatik emanet dolapları da ileri saat uygulamasına ayak uyduramamış. Garın girişindeki "tak" ise üç yıl önceki yıldönümü ile karşılar yolcularını.

Başlığı kuran tümce, değerli şairin gençlik şiirlerinden birinin adı. 1950’li yılların başlarında yazılmış bu şiir, şairin memleketi Adana‘da yayımlanan Bugün adlı gazetenin sanat sayfasında yayımlanmış: "Bu kaçıncı istasyon, Kimbilir hangi durak, Çisem çisem yağmurda, Uğulduyor düşünce, 14. İstasyon beni uyur bulacak"

Sayın Ege Cansen’e, Bir yazısından yola çıkarak…

Sözü "Devlet Gazeteciliği"ne getirmek için, 1950’li yıllara uzanıyor ve demiryollarının "yeniden yapılanması" amaçlı çalışmalar yapmak üzere ABD’ye gönderilen bir "heyet"in hazırladığı "rapor"dan şu saptamayı aktarıyorsunuz: "ABD’de, devlet demiryolları özel sektöre aittir." Dilimiz ne kadar alışmış ki, devlet ve demiryolu ilişki ve ikilisine, o "heyet"in "rapor"unda da, demiryolları değil de, "Devlet Demiryolları" deniliyor, görüldüğü gibi! Toplumsal derin kökleri ve gerekçeleri olan kimi konu, kurum ve kuruluşlar, ne kerte karşısında olunursa olunsun, kamusal ortakbilinçaltına böyle yer ediyorlar.

Nasıl? Osmanlıcılığı, milliyet ve mukaddesat şampiyonluğunu kimselere bırakmayanlar, tam da böylesi tarihsel bir noktada kendilerine yakışanı yapıyorlar değil mi? Hani, nerede Abdülhamitçiler, hani yere göğe sığdıramadıkları Ulu Hakanlarının bu ulu mirasına; Haydarpaşa İstasyonu ve diğer tarihsel-kentsel-kültürel eklentilerine niçin sahip çıkmıyorlar?

CARLYLE tekelince satın alınması haberiyle yeniden gündeme gelen, TCDD’yi iyileştirmek üzere, 1995’te ünlü "reçetesi"ni, demiryollarımızı "iyi etme" raporunu hazırlayan Booz. Allen Hamilton, CIA‘ye de hizmet verirmiş de bilmezmişiz… Aşk’olsun adamlara ulusalcılık ve yurtseverlikte sınır-kural tanımıyorlar! Boz Ayı’nın (pardon, Booz. Allen’ın) el değiştirmesi ardından da CIA’ye hizmet vermeyi sürdürmesi planlanıyormuş…

1914’te temeli atılan; ama I. Dünya Savaşı’nın patlak vermesiyle orada öylece kalan bir demiryolu tasarımı yeniden canlandırılacaktır. Doğu’ya doğru açılması planlanan demiryolunun Ankara-Yahşihan arasını oluşturan 125 km.lik demiryolu hattı bir yıl içinde bitirilecek, Yahşihan İstasyonu, coşkulu bir törenle hizmete açılacaktır: 17 Nisan 1925…

 "HEKULA : Hızlı, emniyetli, kaliteli ulaşım", "DDY : Değişiyoruz, dinamikleşiyoruz, yenileniyoruz"…. İşte, bu bağlamda Batılı "iyileştirmeci"lerin çizdiği çerçevede, içerden bu "operasyon"a yaldızlı ve yıldızlı; ama, içi boş söylemlerle destek çıkanların, futbol takımı çalıştırır gibi, "En büyük personel bizim personel" diye tempo tutturanların…Devamı için tıklayınız »